Sevgili Üzeyir Lokman Çaycı diye başlamak istedim. Geçen yıl Almanya da Anafilya İzdüşüm Kitabında, kaç yazarla birlikte yayınlanan bir yazım kitabımızla daha iyi tanıdım Sizi ve nicelerini.
Yazılarım
Köşe Yazıları
Dedim ama kafam da bir hayli karışık. Onca yaşadıklarım, izlediklerim, yorgunluklarım.
Dönemler içinde dönemler yaratarak yürüdüm diye, adım adım yazmaya başlamak istedim Seni...
Issız bir adada, palmiye gölgesinde çırılçıplak karşılıyorum bir bayramı.
Taktım mı kafaya takıyorum... Berbat bir huyum!
Aristokrat, zümreci, egemen güçlerin yoğun isteklerini, egolarını böyle mi tatmin edeceklerdi!!
Görelim ki ne kadar mutlu olacağız, birde ne kadar azınlıkla ne kadar çoğunluk
Mutluluğu yakalayacağız yaşamımızda...
Gençlik yıllarımın yılda bir yolculuğunu yaptığım, üzerime aldığım giysilerimle Kadıköy, Beyoğlu vitrinlerine özlemimle, dumanlanmış sevdamla başımı alıp sana geleceğim İstanbul, büyük metropol bir mavi trenle taşıyacağım kendimi sana beklersen eğer, bekliyorsan...