Nedenler çook ortada... gençliğini yaşayamamış bir ortayaş grubu bunların pişmanlıkları, keşkeleri yada "ortayaşın gençlik hayalleri" özellikle erkeklerin çektirdikleri demeden geçemeyeceğim... Ve bu yaşta bizlerin yetiştirdiği çocuklarımız... katmerli işkenceleri birbirimize ikram ediyoruz sürekli, ve hiç çekinmeden sindiriyoruz içimize... Her bir kişi kendi yalnız hücresine çekilmiş, kıyasıya bir çoklem içerisinde yaşamaktayız gel gitleri... Ve yıpranmaktan başka bişey yok her geçen anımızda... gece yarısı sonlarında balkonumdan baktığımda yanan ışıkları ışıksız camları seyrediyorum ve düşünüyorum kimbilir ne depremler yaşanıyor diye bu camların arkasından... İçimden alabildiğince öyle görünmez, gizli kayıplar görebilmek bunların ağırlığını hissedebilmek ne korkunç ama maalesef var olan şeyler vardır... gizlide olsa... Yaşam işkencesine olay ve olgulara direnişimiz önemli olan... başkaldırı olmalı, mutlaka olmalı... Sineye çekmenin yararları ne mi oldu? Acı değilmi hepimiz iyi kötü bu duygularla boğuştuk ama SABIR noktamız olmalı, kendimiz olabilmeliyiz... Kendine saygı duymayan nasıl başkasına saygı duyabilir? İsteğim kendimize zararın sınırını iyi bilmemiz... Önemlisiniz herşeyden önce kendiniz için varsınız... Sağlıklı ve gülebilen olmayı başarabilmelisiniz ve İŞKENCEye hayır diyebilmelisiniz
