Sabah çok erkendi ,şafakla uyanmıştım da yapacaklarımı karıştırmıştım ansızın .yüreğimde öyle bir çöküntü .kendimi makinemin başına attım .cep telefonum çalıyordu , arayan babamdı .."annen hasta seni istiyor ,sigorta hastanesi aciline gel " diyordu . Koştum delicesine ,anam sedyede çırpınıyor tansiyonu 23' e fırlamış beyni kanıyordu ılgıt ılgıt çırpınıyordu yaşamla hep çırpındığı gibi … Doktorlar çağırdım, olmadı… Bekle dediler bekle sadece. Sabrım taşmıştı ne yapacağımı bilemiyordum. sağ olsun herkes, tanıdığım doktorları ziyaretçi olarak çağırdım anamın başına ve biri beni odasına aldı "kökü kurumuş bir çiçek düşün " dedi… Anladım dedim. Kökü kuruyan çiçek ne kadar yaşardı!
Anamı özel bir odaya koydular. Ben istemedim kimseden böyle bir şey, ama yaptılar sağ olsunlar. Başına da sadece beni koydular. Hep sarıldı bana hep şefkat bekliyordu ve sürekli kusuyordu, bebek gibiydi. Babam dışarıda perişandı tek kelime. Beyin tomografisi çektirmiştik ama nafile. Böyle düşünmüyordum ilk başta. Cumartesi sabahı olmuştu olay, gece yarısını bir geçe anam fenalaşmıştı iyice. Cep telefonuma şu mesajı yazdım ."yarın bağ bozumu olacak " . Anam, bana bilinçli bir şekilde yapmam gerekenleri anlatıyordu ve sürekli "korkma korkma kızım "."evime götürün beni." "vicdansızlar seni nasıl yalnız bıraktı?"diyordu .sabah altı civarı babam geldi .evime çocuklarıma gitmemi istedi .yatağında ona sarılmıştım onun bana sarıldığı gibi yaşamda .terler içindeydi .hep terlerdi öyle zannediyordum, böyle acı bir deneyimi ilk defa yaşıyordum sonra anladım ama. Beni kendine çekti ve öptü yanağımdan usulca ve ekledi "babanı evlendir, onu üzme dedi ".babam perişanlığı hat safhasında çaresiz yığılmıştı. Bağırıyordum ,koğuş ayağa kalkmıştı ..babamla beni dışarı attılar ,koca oksijen tüpleri odaya taşınıyordu ama boşuna ..babamı beklemişti ,keşke babam biraz daha geç gelseydi ...!!!::::(((((((((( anamla baş başa bir gece geçirmiştim ...
Ölümden korkmuşumdur ama bu kadar yakın olduğunu hiç düşünmemiştim inanmak istemiyordum ve ona sürekli "saçmalama iyi olacaksın, bağa gideceğiz " diyordum. Her pazar günümüz bağda geçerdi ..alışkanlıktı ve rahatlamak için bir yerdi babamın bağı ve evi .. Hep babamı istedi 46 yıllık kavga arkadaşı babamla evliliği mükemmeldi hep. anam bir çınardı ama içten çürümüştü .onu kardeşlerimin sorunları da epey etkilemişti .nasıl etkilemez ana olmak ne demek ! En büyük savaşı yaşadı ana olarak ve yaşam denen savaşı ölümüyle noktaladı, ama öyle bir nokta ki yeniden başlaması imkânsız bir nokta...
Umut çok önemli ,her şey geçiyor ve anladığım tek şey var ,hiç bir şey ölüm kadar yıkıcı olamaz ..her şeyin telafisi mümkün ama ölümün ??En sıkıntılı ve çözümsüz anlarımda bile şunu düşünmüşümdür ve diyaloglarımda ifade etmişimdir ..."her şey değişecektir ,ve mutlaka çözülecektir ,sanki Allah’ın emrimidir " demişimdir . Evet maalesef tek doğru ve gerçek olan ölüm... iyi yaşamaya gayret edelim ve mümkün olduğunca az yorulalım beynen ve kendimizi koruyalım . Ama nasıl ?